Jakub Winiarski: Kim jest dziś w literaturze Elżbieta Lipińska? Jak widzisz obecnie, po wydaniu dwóch książek, swoją postać i swoją, nazwijmy to tak, pisarską karierę?
Elżbieta Lipińska: Niewiele się zmieniło. Może moje nazwisko jest dzięki temu kojarzone w małym światku poetyckim, zdecydowanie poza powszechnym obiegiem. I temu zawdzięczam dw [...]
Miesięczne archiwa styczeń, 2010
Każdy ma w głowie swojego biegnącego ...
Jakub Winiarski: Kim jest w literaturze Małgorzata Sochoń? Jak widzisz obecnie, po wydaniu dwóch książek, zdobyciu kilku nagród w konkursach, udzieleniu kilku wywiadów swoją postać i swoją, że tak powiem, karierę?
Małgorzata Sochoń: Może nikim? A może ulubioną poetką kilku moich czytelników? Nie wiem. Nie wysyłałam dotąd swoich wierszy do ż [...]
Do Europy, tak, ale bez tych wszystki...
Jakub Winiarski: Dlaczego Maciek, nie Maciej? Infantylizujesz się? Chcesz skrócić dystans do czytelników? Po co ten zabieg?
Maciek Froński: Piszę raczej lekkie wiersze i do nich poważna forma „Maciej” nie bardzo by chyba pasowała. Nikt zresztą, kto mnie zna, nie dałby się na nią nabrać. Używam jej natomiast jako tłumacz.
J.W.: Korzystasz z k [...]
Nie mam mistrzów (rozmowa z Wiolettą ...
Jakub Winiarski: Patrząc z perspektywy tych kilku lat, jakie minęły od Twojego debiutu, jego tytuł, „Wyobraźnia kontrolowana”, wydaje się dosyć proroczy. Nie masz takiego wrażenia?
Wioletta Grzegorzewska: Mój debiut był bardzo zabawny. Kiedy otrzymałam pierwsze stypendium literackie, przestraszyłam się, że trzeba będzie jednak wydać książkę, [...]
Do utraty tchu (rozmowa z Krzysztofem...
Jakub Winiarski: Przypomnijmy może na początek Twoje dokonania. Sześć książek poetyckich, od „Spokojnego miasta” z roku 1989 po „Dżajfę & Gibanę” z 2008. Któraś z tych książek jest Ci szczególnie bliska, lubisz którąś bardziej od innych?
Krzysztof Śliwka: Jakoś tak podskórnie zawsze bliższe mojego krwiobiegu są książki ostatnie. Tyczy si [...]
Nudzę się prędko (rozmowa z Agnieszką...
Jakub Winiarski: Przypomnijmy może na początek Twoje dokonania: dwa zbiory wierszy, publikacja bajki dla dzieci, tłumaczenie wyboru „Sonetów” Petrarki, całej „Boskiej Komedii” Dantego, oraz „Historii piękna” Umberto Eco, a do tego jeszcze rewelacyjna praca „Dante romantyków” – i pewnie setka innych prac, których się podejmujesz i których efek [...]
Autor po napisaniu książki powinien s...
Jakub Winiarski: Powiedziałeś kiedyś: „Nie lubię mówić o pisaniu, ani prezentować się jako pisarz; jeśli posiadam w ogóle jakiś talent, z pewnością nie jest to talent medialny.” Co to znaczy według Ciebie, który na pewno pisarzem jesteś, „prezentować się jako pisarz”? I co Cię w takim prezentowaniu się drażni?
Jacek Dukaj: Właściwie są dwie p [...]
Być w nadziei (rozmowa z Markiem Krys...
Jakub Winiarski: Zastanawiając się, co może najmocniej wyróżnia dziś Twoje pisanie, po lekturze Twoich poematów doszedłem do wniosku, że to ta dziwna umiejętność łączenia tego, co teraźniejsze z przeszłością. Stąd moje pierwsze pytanie o to, jakim prywatnym sposobem spinasz takie przestrzenie historii? I co Cię do tego skłania?
Marek Baczews [...]
Obowiązek radykalnej odwagi (rozmowa ...
Jakub Winiarski: Problem tożsamości jest w Twoim dziele tak ważny, że muszę zacząć od pytania: Kim jesteś? Kim czujesz się dzisiaj najbardziej, Piotrze?
Piotr Matywiecki: Czuję się jestestwem otwartym, nastawionym na niespodziankę, niechcącym wiedzieć o sobie wszystkiego z lęku, żeby się nie ograniczyć. Ale wiem też, że jak każdy człowiek je [...]
Będę dementować (rozmowa z Justyną Ra...
Jakub Winiarski: Chciałbym Cię spytać o Twój późny debiut. Co Ci dało albo, co straciłaś przez to, że tyle czasu czekałaś z opublikowaniem swojej pierwszej książki? Czy, spytam żartem, miał na tę decyzję wpływ Twój ścisły umysł fizyka nieskorego do literackiej zabawy, czy inne były powody?
Justyna Radczyńska: O ile dobrze rozumiem, pytasz Jak [...]