Ani orszak kamieni
ani oklaski wiatru
nie powiedzą ci nigdy,
że oto już dotarłeś. (więcej…)
Miesięczne archiwa listopad, 2010
Mark Strand, „Czarne mapy” (przeł. Ag...
Ani orszak kamieni
ani oklaski wiatru
nie powiedzą ci nigdy,
że oto już dotarłeś. (więcej…)
Powieść w formie dziennika (Nenad Vel...
Niemal na samym początku narratorka „Koczowników” Nenada Velićkovića informuje swojego potencjalnego czytelnika: „Mam na imię Maja. Piszę coś, co będzie powieścią w formie dziennika, a może czymś zupełnie nowym – dziennikiem w formie powieści. Jeszcze nie zdecydowałam. Piszę, bo nie pozostało mi nic innego. Nie chodzę do szkoły, nie oglądam [...]
Słowiański bajzel (Jachym Topol, „Sup...
Posłowia do książek, a „Supermarket bohaterów radzieckich” pierwotnie ukazał się jako posłowie do czeskiego przekładu książki Andrzeja Stasiuka „Jak zostałem pisarzem”, z rzadka tylko wydawane są jako osobny tekst, w zasadzie praktyki tej nigdzie się nie stosuje. (więcej…)
Bądźcie zawsze pijani! (Charles Baude...
W „Paryskim spleenie” tak pisał Baudelaire o upojeniu i konieczności upojenia: „Jest godzina pijaństwa! Aby nie być udręczonymi niewolnikami Czasu, bądźcie ciągle pijani! Winem, poezją lub cnotą, jak wam się podoba.” (więcej…)
Co pan na to, panie Kundera? (David F...
Debiutancka powieść Davida Foenkinosa (ur. 1974) dokładnie obrazuje jedno z podstawowych praw natury ludzkiej, mieszczące się w zdaniu, które w pewnym momencie wypowiada w myślach narrator „siostrzeńca Kundery”: „O ile pod wpływem mózgowców kulimy się w sobie, o tyle idioci ujawniają nasze ukryte skłonności.” (więcej…)
Spokojnie, to tylko absurd (Jean Paul...
Sartre. Prozaik, dramaturg, filozof. Egzystencjalista. Redaktor wpływowych w swoim czasie gazet „Les Temps Moderne” i „Liberation”. Z drugiej strony: autor lekkich piosenek śpiewanych przez Juliette Greco. (więcej…)
Nie daje spokoju (Attila Bartis, „Spo...
Ta książka nie daje spokoju. Psychoanalityczna dociekliwość neurotycznego narratora sprawia, że tę historię rodzinnej psychodramy, osnutą na tle wielkich wydarzeń z dwudziestowiecznej historii Węgier, czyta się jak najlepszy kryminał. (więcej…)
Czarny humor kaleki (Ruben Gallego, „...
Siłą książki Rubena Gallego, za którą w roku 2003 dostał on tak zwanego „rosyjskiego Bookera” jest prostota i klarowność stylu. Oraz nieludzkie, a przecież tak bardzo ludzkie doświadczenie, jakie stało się udziałem tego urodzonego w Moskwie syna Wenezuelczyka i Hiszpanki, doświadczenie, którego najprawdopodobniej żaden inny pisarz na świecie [...]