Miesięczne archiwa styczeń, 2010
Con amore
Poszliśmy się kochać. Z czułością. Nieśmiało.
Nie para szczeniaków, spłoszonych przez nagość,
Gubiących sens gestów, całego spotkania.
Też nie staruszkowie, którym już z kochania
Wspólne kołysanie, podzwonne zostało.
Dwoje w średnim wieku. Gotowi na radość.
Wirtuozi. Pewni, czym mogłaby słabość
Skończyć się. Jak zmylić. Oszołomić. Zranić.
Za [...]
Jawa, oniria, mistyka i światy równol...
Tamara Hebes o „Loqueli”, fragment recenzji
Dzień zapowiadał się ciężki, jeden z tych, które łączą tajemnice ludzi z tajemnicami ziemi, kryjącej i pochłaniającej martwych. Dzień, kiedy sekrety kobiet i mężczyzn mieszają się z sekretami nieba otwartego nad ich głowami dla myśli o nieskończoności, a spajające ich dusze pragnienia ci [...]
Izajasz by nie odpuścił
Wywiad do „Reda” (2/2007). Rozmawia Radosław Wiśniewski
Radosław Wiśniewski: Jesteś znany jako autor dwóch książek prozatorskich i dwóch poetyckich, które jakby chowasz pod obrusem i starannie podkreślasz swoją rozdzielność oraz dystans do tamtych dokonań. Dlaczego?
Jakub Winiarski: Czy jestem znany, nie wiem. Tam, gdzie mieszkam, nikt mnie n [...]
Konstandinos Kawafis
Satrapia (przeł. A. Libera)
Doprawdy, wielka to szkoda, że chociaż jesteś stworzony
do rzeczy wielkich i pięknych,
niesprawiedliwy los nigdy nie daje ci wsparcia
i odmawia spełnienia;
Na drodze zawsze staje małość lub obojętność,
lub niemądre nawyki.
Przeklęty niech będzie ów dzień, gdy dałeś za wygraną
(kiedy zrezygnowałeś i dałeś za wyg [...]
Walt Whitman
Pieśń o sobie (fragm. 17) (przeł. A. Szuba)
To naprawdę są myśli wszystkich ludzi, wszystkich epok i krajów, nie ja je wymyśliłem,
Jeśli nie są twoje tak samo jak moje – są niczym lub prawie niczym,
Jeśli nie są zagadką i rozwiązaniem zagadki – są niczym,
Jeśli nie są tak bliskie, jak są odległe – są niczym.
To jest trawa, co rośnie wszędz [...]
Nie trzeba wielu przygód.
Rozmawiają Katarzyna Czeczot i Maria Cyranowicz.
Katarzyna Czeczot i Maria Cyranowicz: Jack Kerouac w swojej powieści W drodze twierdzi, że młody pisarz, aby pisać, potrzebuje poznawać ludzi i świat, potrzebuje przygód. Wydaje się, że należysz do autorów, którzy wręcz przeciwnie, muszą się zamknąć przed światem i ludźmi, najlepiej w bibliote [...]
Wyzwanie dla wyobraźni
Język sztuki jest potężny, bo potrafi na krótko (przecież nawet największe dzieła sztuki rozpadną się kiedyś w proch, ulegając zębowi czasu) przezwyciężyć bezwład materii i – co tu dużo mówić – dać nam tylko chwilę zapomnienia. Nauka jest też rodzajem sztuki, ale jej rezultaty są mniej zależne od naszych pragnień i tęsknot.
Michał Heller, „P [...]
Życie przychodzi, odchodzi
I wszystko po deszczu jest nowe, inne i osobiste.
I nagle stajesz jak dziecko z ustami pełnymi kropel.
I patrzysz w niebo stalowe. Rozbite. Ciemnoniebieskie.
I mrużysz oczy, gdy wilgoć znienacka uderza w policzek.
Życie przychodzi, odchodzi; to my je tworzymy. Życie
Spływa po twojej szyi przezroczystymi strugami.
Nie ulga, ale zdziwienie zupe [...]
Niżej
Czas opuszcza kroplę. Tą kroplą jest dusza.
Tą kroplą jest twarz na miękkiej, wilgotnej poduszce,
Widziana zaraz po tym, jak przy zbielałych kostkach
Odcisnął się ślad zębów. Błękitny ślad krzyku.
W tej sekundzie, w błysku, w tym długim natychmiast
Stajesz się bardziej naga i bardziej bezbronna.
Otwarta. Poza kontrolą. Jak jeszcze nigdy dotąd [...]
Istnienie nam nie odpuszcza
Wywiad do „Studium” (2/2005). Rozmawia Joanna Mueller
Joanna Mueller: Obie Twoje powieści mają specyficzną formę, którą dobrze określa tytuł drugiej z nich – są kronikami. Kronikami, czyli tekstami pisanymi ze świadomością, że nic się w nich nie ułoży w spójną, linearną narrację, z początkiem, końcem i odpowiednią ilością punktów zwrotn [...]